Asselse heide

Een voor mij nieuwe locatie, nooit eerder geweest dus dat was alvast binnen. Want dat is een van de leuke dingen aan twitchen: je komt nog eens ergens. Vanuit Apeldoorn met de fiets naar Hoog Soeren. Hoog inderdaad: het was kilometers lang klimmen. Niet echt stijl natuurlijk, het zijn hier de Alpen niet, maar wel aanhoudend duwen en daar wordt je uiteindelijk ook erg moe en bezweet van. Vanaf Hoog Soeren wat op en neer door bos en langs hei tot een uitzichtpunt met groots uitzicht over de Asselse heide, schuilend onder grijze luchten met af en toe een flard blauw. Enkele vogelaars wezen me daar meteen de doelsoort van de dag: ruigpootbuizerd, die zich daar al enkele weken ophoudt en aanstalten lijkt te maken om er te gaan overwinteren. Hij zat heel ver weg in de hei, zelfs door de telescoop nauwelijks meer dan een wit stipje maar als je lang en aandachtig keek ontdekte je toch dat dat stipje een lichte kop was die af en toe naar links of naar rechts draaide en vast zat aan een donker, buizerdachtig vogellijf. Je kon je er een ruigpootbuizerd bij voorstellen, maar dat was dan ook alles. Maar na een tijdje ging-ie vliegen en onthulde hij de klassieke kenmerken die hem tot een ruigpootbuizerd maakten: witte staart met strakke donkere eindband, donkerbruine buik, grote donkere polsvlekken op overwegend lichte ondervleugels en een lichte kop. Ook duidelijke lichte vlekken op de bovenvleugels, wat wijst op een eerste-wintervogel. En ja, het was ver maar het was allemaal goed te zien en dat maakt het tot een mooie waarneming.
Tussendoor vertoonde zich ook een verre kapekster en af en toe een vrouwtje blauwe kiekendief: leuke bonussen. Nog een stukje aan de andere kant over de hei gewandeld (richting ruigpootbuizerd was afgesloten ten gerieve van de jachtlust van onze koning), prachtig dichtbij kuifmees en goudhaantjes, en teruggefietst. Omlaag: voor ik het wist was ik weer in Apeldoorn.

7 december 2025


Mijn weblogkasteel