In het kader van weer eens een paar leuke soorten binnenharken na een paar (alleen!) wat vogels betreft wat tamme weken: grote franjepoot van Den Oever. Ik kon meerijden, dus stond ik samen met mijn reisgenoten om half 10 ’s ochtends vanaf de noordelijke dam van de Waddenhaven te turen naar een rotsig strandje in de hoek tussen ‘ons’ dammetje en een dwarsdam een meter of 200 verderop. Met zon tegen zicht op vage schimmen van scholeksters en tureluurs, een paar kokmeeuwen en een bergeend, allemaal ternauwernood herkenbaar: je kunt je een fijnere besteding van je kostbare zaterdagochtend voorstellen. En daartussen moest zich dus de beloofde franjepoot ophouden, 26e geval alweer voor Nederland maar wel de eerste in 8 jaar en voor mij pas de derde. Een klein en heel licht gekleurd beestje dat nauwelijks afstak tegen het in het zonlicht oplichtende zand: nee, dat ging niet gemakkelijk worden. Maar zoals dat wel vaker gaat: op een gegeven moment vind je hem (en bent hem weer kwijt, vind hem weer terug, bent hem weer kwijt, vind hem weer terug enzovoort) en geleidelijk aan begin je er toch steeds meer een grote franjepoot in te zien. Begin je steeds meer kenmerken te zien (of te verzinnen?). Soms een vage lichte schim die rondscharrelt tussen de scholeksters en de tureluurs, maar soms toch ineens die lichtgrijze, wat ielige bonenstaak, of dat frêle gevalletje zo men wil, fijn gebouwd, fijn snaveltje en verhoudingen die toch weer net even afwijken van wat je allemaal wel kent. En zien we daar niet een iets donkerder oogmaskertje of verzinnen we dat alleen maar zelf?
Foto's, hoe matig ook, bewezen dat het allemaal niet verzonnen was. De waarneming van het jaar wordt het niet en gezien de ervaringen van hen die ons voorgingen was dat ook niet te verwachten, maar uiteindelijk was hij herkenbaar en ik had er vrede mee.
Nog een tijdje over de kwelder staan turen, het was hoog water dus weinig wad en weinig vogels maar een groep met onder andere rosse grutto's in zomerkleed tegen de rietrand aan, was mooi. En daar was de vraag die onvermijdelijk was als de zoektocht naar grote franjepoot tijdig was volbracht: wat nu?
Op Texel lonkte een terekruiter. Voor één van mijn reisgenoten nog een lifer en voor de anderen pas de tweede. Dus op het nippertje de boot van half 1 gehaald (dat klinkt spannender dan het was want een half uur later ging er weer een) en om kwart over 1 op de IJsdijk bij Nieuw Buitenheim. En terekruiter: alles op rolletjes vandaag. Aanvankelijk zat deze nog verder weg dan de franjepoot zojuist maar scharrelend langs de oever kwam-ie steeds dichterbij en uiteindelijk was-ie mooi te zien. Donkere vleugelboegstreep, iets opgewipte snavel, hoog voorhoofd en pootjes aan de korte kant: allemaal in orde.
Waarna ons nog een hele middag Texel restte.
16 juli 2022
Geen opmerkingen:
Een reactie posten