Dipdagje

Het was zo’n dag dat je je achteraf afvraagt: had ik niet beter thuis kunnen blijven? Niet dat het geen leuke dag was: best wel. Maar ik begon er al niet topfit aan, en de volgende dag was ik grotendeels ziek thuis. En dat uiteindelijk toch vooral voor een paar forse dips.

Het is een beetje de traditie van dit jaar: in het weekend mislukt er van alles. Na eerder gedipte hop (twee keer), kleine topper, zeearend (twee keer), dwerggors (twee à drie keer) en dwerggans (en ook nog een tamelijk vruchteloze onderneming naar Texel maar Texel is natuurlijk altijd de moeite waard dus dat telt niet), liep ik vandaag hutchins canadese gans (nou ja, of het er een was, moet nog blijken en in elk geval kon niemand de vogel terugvinden vandaag; een collectieve dip dus en dat voelt toch minder naar), een kleine geelpootruiter (nou ja, ik had dezelfde vogel natuurlijk wel al eerder gezien) en een eurokanarie (nou ja, een eurokanarie …) mis. Ach, allemaal geen halszaak natuurlijk en bovendien ruimschoots gecompenseerd door wat ik doordeweeks kon bijschrijven (amerikaanse oeverloper, grijze junco, oehoe, kleine geelpootruiter, kleine burgemeester), maar van de weekends moet ik het dus niet hebben dit jaar (nou ja, afgezien van oosterse tortel, kleine trap, roze spreeuw, roodhalsgans, grote pieper, pestvogels, zwarte zeekoet, zwarte rotgans en koereiger).

Hebben we meteen een adequate samenvatting van 2015 tot nu toe, wat vogels betreft: eigenlijk niet al te veel reden tot klagen.

Wat vandaag betreft: de gisteren gevonden enigszins verdachte kleine canadese gans te Arkemheen werd vandaag dus niet meer teruggevonden. Wel mooie groepen brandganzen, flink wat kemphanen, wintertalingen en een man zomertaling, volop grutto’s, een waterpieper en misschien wel het hoogtepunt van de dag: prachtige nog grotendeels witte hermelijn met alleen over zijn rug een smalle bruine baan. Nooit eerder gezien.

Tijd dus om de ambities wat naar beneden bij te stellen, dan is er alle reden tot tevredenheid.

In de Eempolders nog (veel) meer kemphanen en nog (veeeeeeeel) meer brandganzen waartussen ons een verre roodhalsgans werd aangewezen. Plus nog daarbij kleine en bontbekplevier, massa’s grutto’s, tureluurs en meer en uiteindelijk, na lang en hard zoeken, vanaf de oever van het Eemmeer een stuk of twee verre zwartkopmeeuwen bij de Dode Hond, eiland midden in het meer, waar trouwens ook nog onder andere wat lepelaars, een paar handen vol kluten en een stel pijlstaarten.

Waarna, na afloop van de excursie, een tochtje in beperkte kring naar de Regulieren te Tricht helaas vergeefs was. Voor mij geen drama want ik had de daar al geruime tijd verblijvende kleine geelpootruiter dus al gezien bij Everdingen, maar voor mijn beide reisgenotes een potentiële nieuwe jaarsoort respectievelijk zelfs een lifer en dan is het toch wel erg jammer.

En toen in De Bilt ook de daar vanmiddag verblijvende europese kanarie onvindbaar bleek en intussen mijn verkoudheid bezig was zich te ontwikkelen tot een stevig griepje, vroeg ik me af: had ik vandaag niet beter thuis kunnen blijven?

Maar helaas: thuisblijven is eigenlijk nooit een optie. Soms tot mijn eigen schade.

22 maart 2015