Balearische

Het was weer een enerverende lentedag. Effe heen en weer naar Lentevreugd bij Wassenaar, voor een roodkopklauwier. Nou is roodkopklauwier tegenwoordig geen verplichte kost meer maar toch wel een soort die een bescheiden reisje waard is. En deze was extra interessant omdat in zit de witte handpenvlek die roodkopklauwier hoort te hebben, volkomen onzichtbaar was en vluchtfoto's slechts een heel dun licht randje aan de basis van de handpennen lieten zien. Hard kenmerk voor balearische roodkopklauwier, met tot nu toe slechts twee gevallen in Nederland de veel zeldzamere ondersoort van een paar eilanden in de Middellandse zee. Kat in het bakkie, denk je dan, maar ‘it’s a lot more nuanced than that’. De discussie loopt nog: over de vraag of het dunne randje misschien niet toch te dik is of een paar veren teveel beslaat en of de ondersteunende kenmerken wel overeenkomen. Al heb ik wel enige moeite om te geloven dat een vogel die veel meer lijkt op de ene ondersoort, vanwege dergelijke subtiliteiten misschien toch tot de andere behoort. Wordt vervolgd. Het is hoe dan ook een interessant en spannend geval dat zeker een reisje naar Lentevreugd waard is.
Zo spannend als het geval is, zou weinig spannend is het verhaal verder: eenmaal ter plaatse was de vogel vrijwel meteen in beeld. Bivakkeerde in een context van duinweiden en duinstruwelen en zingende nachtegalen en spotvogels, meest op enige afstand maar soms een stuk dichterbij in het struikgewas aan beide zijden van het open duinland voor ons. Dook af en toe naar de grond en vloog daarna al dan niet met prooi in de snavel terug naar een der struiken. En liet zich daar prachtig zien. Duidelijk zonder handpenvlek inderdaad.

17 mei 2025


Mijn weblogkasteel