dinsdag 10 december 2024

Westhoffplas

Er is weinig te beleven de laatste tijd, wat vogels betreft. Voor iemand die af en toe wel een zeldzaamheidje lust is het eigenlijk ronduit saai, al kun je ook zeggen: heerlijk rustig. Hoeven we tenminste niet neurotisch achter de ene na de andere vogel aan te hollen. Maar voor vandaag had ik een fijne dubbelslag in gedachten.
Helaas: de kleine alk die gisteren opdook in natuurplas Breeveld bij Woerden, bleek vanmorgen overleden. Gelukkig kreeg ik dat tijdig mee zodat ik niet vergeefs naar Woerden hoefde af te reizen. Bleef over de amerikaanse smient die alweer enkele weken vertoeft in de Westhoffplas in Spaarnwoude. Als je dan toch niks beters weet te verzinnen, dan maar een amerikaanse smient. Het is natuurlijk ook weer niet zo’n heel erg begerenswaardige soort, maar ik was wel weer eens toe aan eentje. Alweer ruim vier jaar sinds mijn vorige immers. En ik had er dit jaar al eentje gedipt, dat zou toch niet weer gebeuren?
Maar nogmaals helaas: een uur of drie de plas en naaste omgeving afgezocht, honderden smienten gevonden (plus onder andere slobeenden, krakeenden, wilde eenden, een paar dodaarsjes) maar van de amerikaanse geen spoor. Die was vandaag niet thuis.

Verder nog wat meegemaakt vandaag? Ja: dat ik heb mogen ervaren hoe het is om naast Schiphol te wonen. Om de paar minuten kwam er een reusachtig luchtschip over me heen. Soms laag en oorverdovend, soms iets minder oorverdovend maar nog altijd luid genoeg om elke stilte, elk eventuele vogelgeluidje te overstemmen. De een was nog niet over of in de verte hoorde je de volgende alweer aankomen. Stil was het eigenlijk nooit. Hier kun je veel van zeggen maar wie zelf vliegt kan misschien maar beter zwijgen. En ik heb vorig jaar nog gevlogen, dus …
Ook nog iets leuks vandaag? Ja zeker: de zon! Ik had het niet zien aankomen maar waar ik was scheen toen ik er was volop de zon. En een mooie waterral, helemaal vrij in de rietrand tegenover en in één telescoopbeeld met wintertaling en slobeend. Vier pijlstaarten, een paar dodaarzen en het wat vervallen en verwilderde bos aan de overkant van de plas. Nou ja, toen ik daar was, was het natuurlijk de overkant niet meer, maar wel een mooi verwilderd en vervallen stukje bos en dat was ook leuk.

8 december 2024


Mijn weblogkasteel




Geen opmerkingen:

Een reactie posten