We hadden een spetterende afsluiting van het oude jaar in gedachten: een dagje Zeeland, met onder andere grijze wouw en kleine alk in de planning. Maar het liep niet echt van een leien dakje. We kregen het niet cadeau, zeg maar. We moesten er hard voor werken en de opbrengst was niet altijd navenant. Tijdens deel 1 van onze zoektocht naar grijze wouw bij Renesse hielden we het tenminste nog droog. Wel was het al grijs en woei er een frisse wind. En wat erger was: van grijze wouw geen spoor. Zicht op een wat verschraald ogend veld met een paar wulpen en een bosrand waar een sierlijk torentje bovenuit stak, maar niets dat zich vertoonde, voldeed aan onze wensen. Kokmeeuw, blauwe kiekendief, kleine zilverreiger.
Toen we in de buitenhaven van Vlissingen op zoek waren naar kleine alk, regende het inmiddels. Dat hadden we natuurlijk zien aankomen maar mede door de harde wind voelde die regen venijniger dan we gehoopt hadden. En wat erger was: van kleine alk geen spoor. Zo dreigde deze zoektocht al even vruchteloos te worden als de vorige. Speuren over het wilde water leverde slechts een roodkeelduiker, een dodaars en een dwergmeeuw op. Totdat we op het punt stonden de telescopen weer in te klappen en onze tweede dip van de dag te incasseren: ineens zwom-ie daar. Weliswaar vrij ver aan de overkant van de haven maar ondanks de harde wind en de flinke golfslag toch af en toe aardig zichtbaar.
Toen we in Dishoek op zoek waren naar siberische braamsluiper was het inmiddels weer bijna droog. Af en toe viel er nog wat lichte miezer. Ook deze werd weer een zware bevalling en toen we na geruime tijd zoeken de vogel eindelijk een paar keer in een flits in beeld kregen, was daar voor de meeste van ons maar weinig aan te zien.
Maar goed, toch twee uit drie. En toen grijze wouw weer gezien bleek, gloorde er zelfs alsnog een honderd procent score. Dus opnieuw naar de parallelweg langs de N652 tegenover slot Moermond bij Renesse, waar we opnieuw uitkeken over het wat verschraald ogende veld met een paar wulpen en een bosrand waar een sierlijk torentje bovenuit stak. Maar hoe hard we ook zochten, ook nu geen spoor van grijze wouw. Via de Brouwersdam keerden we huiswaard. Onderweg streken we nog wat middelste zaagbekken, een paar grijze zeehonden en twee kanoeten op. Dat later bleek dat juist toen de wouw weer gezien was, namen we ter kennisgeving aan. Met twee uit drie hadden we op papier een zeer behoorlijk resultaat behaald.
30 december 2022
Ps: men had misschien, gezien mijn nieuw verworven vermogens, een paar fijne foto’s bij mijn blog verwacht maar nee, dat zat er gezien de omstandigheden niet in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten