Ik las eens over een onderzoek naar detectives waaruit bleek, niet heel verrassend, dat er slechts een beperkt aantal basistypen bestaat. Daarop kun je eindeloos variëren maar uiteindelijk is elke detective terug te voeren op een van die basistypen. Je hebt één moord of meerdere moorden. Je hebt één dader of meerdere daders en die kunnen al dan niet onafhankelijk van elkaar gehandeld hebben. Je hebt er waarin de detective zelf de dader is of waarin het slachtoffer verdachte is. Enzovoort.
Ook van bijvoorbeeld romantische comedy's is er maar een beperkt aantal varianten mogelijk. Je hebt er met één verhaallijn en andere waarin meerdere verhaallijnen door elkaar heen lopen. Je hebt er waarin de hoofdpersonen elkaar krijgen (meestal) en (heel soms) waarin ze elkaar niet krijgen. Je hebt er waarin een beroemdheid (een filmster, een minister-president) een gewoon mens ontmoet. Enzovoort.
Dat zette me aan het denken. Bij het twitchen heb je net zoiets. Je hebt er waarbij je de beoogde soort ziet en andere waarbij je hem misloopt. Dat laatste noemen we een dip. Je hebt er vlak om de hoek, waar je tussendoor gauw effe langs gaat, en je hebt er waarbij je het halve land moet afreizen. En je hebt er waarbij je de soort meteen te pakken hebt en die waarbij je uren moet wachten en zoeken en er op een gegeven moment niet meer echt in gelooft. De euforie als de soort toch weer opduikt is dan altijd extra groot.
En alles er tussenin natuurlijk.
Nou ja, het is misschien een wat omslachtige inleiding om het even te hebben over mijn twee twitches de afgelopen week. Eerst afgelopen zaterdag: al vroeg in de ochtend werd bij Hargen aan Zee een turkestaanse klauwier gevonden. Prachtsoort natuurlijk, en bijtijds gemeld op de vrije zaterdag. Beter kan niet. De trein naar Alkmaar genomen en me op de fiets richting Hargen aan Zee begeven. Onderweg hopend op wat nieuwe meldingen, de bekende piepjes in de rug. Die kwamen er. En toen ik aankwam was de vogel meteen in beeld, fraai vrij zichtbaar in een halfkaal struikje. Af en toe ondernam hij een foerageervlucht en telkens keerde hij met een of ander beest in zijn snavel terug in zijn struikje.
Ja, zo wil je ze altijd wel. Maar uiteraard gaan ze zo lang niet altijd.
Maandag werd een zwartkopgors gemeld bij Heemskerk in de buurt. Laat in de middag, voor mij te laat om nog te gaan. De volgende ochtend werd-ie al vroeg opnieuw doorgegeven. Dus de trein genomen naar Castricum, dat bleek nog dichterbij dan Heemskerk, en van daar op de fiets. Maar onderweg begon ik al argwaan te krijgen. Na enkele vroege meldingen was er niets meer over de vogel vernomen. En ter plaatse bleek die inderdaad al uren zoek. Dus daar stonden we, met alweer tientallen vogelaars te turen over de velden en naar het paardenweitje verderop. Alle kneuen die af en toe boven het veld vlogen, werden gecheckt. Alle mussen die foerageerden tussen de paarden, werden bekeken. Er was genoeg geels te zien maar dat waren de boterbloemen en de paardenbloemen en af en toe een gele kwikstaart. Af en toe een kreet, af en toe een vermoeden dat iemand de vogel gezien had. Maar steeds in een flits, steeds door maar één persoon en steeds kon niemand hem daarna terugvinden. Dus was al gauw de vraag: zat-ie er nog wel? Maar toen, na misschien wel anderhalf uur (voor mij dan hè, sommige anderen stonden er al veel langer, maar Toon bijvoorbeeld was nog maar net aangekomen, voor hem werd het een waarneming van het type turkestaanse), na misschien wel anderhalf uur dus, toen weer iemand riep dat-ie ‘m meende te zien, toen kwam-ie ineens tevoorschijn en was voor iedereen zichtbaar. Tamelijk dichtbij foerageerde hij in het pas gemaaide gras tussen de ruggetjes van maaisel in, verdween even in zo’n ruggetje uit beeld maar kwam er even later aan de andere kant weer uit.
Die collectieve euforie op zo’n moment, dat is geweldig om mee te maken vind ik, wat sommige anderen ook te zeggen hebben over dergelijke groepsgebeurtenissen. Als toegift liet de vogel zich even later nog geruime tijd prachtig zien op een schutting voor de naastgelegen boerderij/manege.
Een klassieker dus, in de typologie van het twitchen.
17 mei 2022
Geen opmerkingen:
Een reactie posten