Kleine regenwulp revisited

De euforie was groot en het feest feestelijk, afgelopen dinsdag, maar de waarneming kon beter. Daarom vandaag terug naar Schagen. Koude winterdag. Min of meer onbewolkt, hoewel met gedempt zonlicht door vage sluierbewolking. Maar hoe anders dan dinsdag! Bij aankomst te Schagen nog geen nieuws. Daarom eerst naar de plek bij Haringhuizen waar we hem toen gezien hebben. Daar mooie groepen wulpen, kieviten en goudplevieren met ertussen ook een paar kemphanen. Kleine regenwulp kon ik er niet tussen ontdekken. Daarna met wat omwegen die ook niets opleverden naar de plek bij Kolhorn waar hij gisteren voor het laatst gezien was en waar ongetwijfeld tientallen vogelaars al aan het zoeken waren. Daar aangekomen eindelijk nieuws: de vogel was aangetroffen bij Oudesluis maar daar inmiddels ook weer weggevlogen. Eerst maar eens die kant op. Ruim 5 kilometer fietsen. En onderweg het bericht dat je wilt horen: vogel nu in beeld bij Grote Sloot, ietsje verderop. Daar aangekomen de inmiddels bekende drukte van vogelaars met telescopen die elkaar bijna verdringen (nee hoor, iedereen gaf elkaar alle mogelijke ruimte maar die ruimte was wel een beetje beperkt, met de spoorwegovergang pal naast ons), turend in het weiland aan de andere kant van de spoorlijn. In dat weiland kieviten, een paar stormmeeuwen, een paar kemphanen, een steenloper en daartussen: kleine regenwulp! Vele malen dichterbij dan afgelopen dinsdag, precies zoals ik gehoopt had.
Ik heb er wel een uur gestaan denk ik, gemeten aan het aantal treinen dat ik heb zien passeren. Ik kon me nauwelijks losrukken want wat een verschil met dinsdag: zagen we toen een vogel waarbij je uit moeizaam bijeengescharrelde kenmerken kon afleiden dat het een kleine regenwulp moest zijn waarnaar je stond te kijken, nu zagen we gewoon luid en duidelijk een kleine regenwulp foerageren in het grasland. Zo anders dan onze wulpen en onze regenwulpen. Nog wel niet heel dichtbij, maar het was afdoende. Prachtig, prachtig, prachtig. Alsof je een blik wordt gegund op de oost Siberische steppen! Zo’n vogel te mogen aanschouwen in een Hollandse polder, het is fantastisch!

Veel mensen schijnen dat niet te kunnen begrijpen, dat je voor één vogel zoveel moeite doet. Ik had dat zelf vroeger ook. Het idee om speciaal naar één bepaalde soort op zoek te gaan, dat was fout. Soortenjagen! Iets fouters bestond niet, voor een vogelaar. Je moest gewoon de natuur in en je laten verrassen, afwachten wat je zou meemaken. Dat is hoe het hoorde. Maar op een gegeven moment ken je wel zo'n beetje alle gangbare soorten in Nederland en dan kan er een moment komen dat je meer wilt. Zal niet voor iedereen opgaan maar voor sommige mensen werkt dat zo. Dat je daar in de Hollandse polder staat te kijken naar iets dat je nog nooit eerder gezien hebt en waarschijnlijk ook nooit meer zult zien, dat afwijkt van alles dat je kende en dat afkomstig is van zo ver weg, dat is pure magie. Het vereist wel dat je de gebruikelijke alternatieven kent, dat je ziet dat je naar iets anders kijkt. Voorkennis is van belang. Zoals het ook goed is om iets van de context te weten als je naar de Nachtwacht staat te kijken. Wat ik een beetje lastig vind om te begrijpen is dat het volkomen geaccepteerd is om naar Amsterdam te reizen om de Nachtwacht te gaan zien of naar Parijs om Mona Liza in de ogen te kijken, maar dat het voor sommige mensen volkomen idioot is om naar Schagen te gaan voor een kleine regenwulp. Maar goed, ieder zijn ding en ik het mijne.
(Overigens, de Nachtwacht heb ik ook gezien, evenals Mona Liza. Allebei prachtig.)

28 december 2019


Zie ook: Kleine regenwulp