Na het ontbijt met zijn allen Zoutkamp bekeken. Dat is best aardig. Bezienswaardig zijn het Reitdiep en de kade aan het Reitdiep, met wat bedrijvigheid, boten, het visserijmuseum, de ijssalon. Verderop kijk je op de dijk uit over het begin van het Lauwersmeer dat zich voor je uitstrekt, hier nog vooral in de vorm van rietvelden doorsneden door de Zoutkamperril, de glinsterende waterloop die zich kalmpjes tussen de rietvelden door naar het echte Lauwersmeer beweegt. Het sluizencomplexje, de brug, de bank op de kruin van de dijk, de oude kades: ook allemaal best bezienswaardig.
’s Middags was ‘birdingtime’. Op de fiets langs het Jaap Deensgat, waar ik 94 casarca’s telde en drie reuzensterns. Langs de Ballastplaat, waar ik even het bos in dook en een paar tellen lang een juveniele roodpootvalk in beeld had, in de kale top van een halfkaal boompje. En langs de kustweg waar het hoogwater was en dus op het wad niets te beleven maar waar binnendijks wel zwarte en groenpootruiters en kluten. Terug over Vierhuizen, dat zich onderscheidt met een oude molen en een lieftallig, wit bepleisterd kerkje.
Een paar jaar geleden zijn we in Kaapverdië geweest: spectaculaire kusten, bijna Caribische atmosfeer en dertien lifers. Dit voorjaar was ik een weekje in Extremadura: 148 soorten waaronder elf lifers, de een nog fraaier dan de ander en ook veel van de overige 137 een belevenis op zich. Dan is de tegenstelling met zo’n vakantie in eigen land natuurlijk groot, vakantie die voortkabbelt van kleinigheidje naar kleinigheidje. Heel veel meer dan dit zal het wel niet worden maar toch: om dat kabbelen over je heen te laten komen, zonder al te grote ambities (hoewel in het Lauwersmeer natuurlijk van alles mogelijk is), ik vind dat heerlijk.
18 augustus 2018
http://guuspeterse.blogspot.com/2018/10/verhildersum.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten