‘Van mij mag iedereen rennen en twitchen wat ie wil, maar vogels kijken is voor mij toch ook vooral: kijken; echt kijken. In alle rust genieten van wat je ziet. … Voor de een is het afvinken van de soort en een blik van een halve seconde voldoende en scheurt hij in legeroutfit weer door naar de volgende zeldzaamheid op waarneming.nl: Pokémon Go voor gevorderden; voor de ander zit het genot juist in het langdurig observeren van één vogeltje - gewoon, omdat ie zo mooi is.’ (Spotvogels, door Jean-Pierre Geelen en Saskia van Loenen.)
Nee, Saskia, nee! Het afvinken van de soort en een blik van een halve seconde is voor niemand voldoende. Ook voor geen enkele twitcher. Ik herinner me mijn eerste woestijntapuit, alweer jaren geleden: daar heb ik toen langer naar staan kijken dan ik ooit naar een gewone tapuit heb gekeken. En zo herinner ik me nog zoveel zeldzaamheden waar ik uren aan besteed heb. Akkoord, vaak ook uren zoeken en uren wachten, maar zeker ook uren kijken. Dit is dan ook misschien wel het hardnekkigste, altijd weer terugkerende misverstand over twitchers. Dat het louter om afvinken gaat, dat het er alleen maar om gaat om de vogel te mogen tellen, en dat een halve seconde daartoe meer dan voldoende is. Nooit bij een twitch geweest, neem ik aan? Nooit gezien hoe die die hards eindeloos over hun telescopen gebogen staan om de betreffende zeldzaamheid uit ten treure te bestuderen, alle details in zich op te nemen en zodoende hun kennis van deze vogel in het bijzonder en van vogels in het algemeen nog verder te vermeerderen? Waar dacht je dat die die hards hun jaloersmakende kennis vandaan hebben? Niet alleen uit de boeken. Alle kennis begint en eindigt in het veld. Te beginnen met de gewone soorten, de roodborstjes en de putters, inderdaad, prachtige vogels, ook de die hards weten dat nog te waarderen. Het enige verschil met jou is misschien, dat die die hards niet alleen roodborstjes en putters langdurig observeren, maar als de gelegenheid zich voordoet ook roodkeelnachtegaal en steltstrandloper. Het gaat ons niet om dat streepje op de geweerkolf. Het gaat ons net als jou om de schoonheid, om het opdoen van kennis en ervaring, om de beleving, en simpelweg om iets moois mee te maken. Wat betreft dat Pokémon Go: wij waren blijkbaar onze tijd al ver vooruit. En ehh, ik heb ook een leesbril hoor.
Maar Saskia, ik ben toch niet te fel hè? Vogels kijken is veel te leuk om er elkaar voor in de haren te vliegen.
30 mei 2018
Geen opmerkingen:
Een reactie posten