De afgelopen week naar Texel geweest voor een balkankwikstaart, paar dagen naar Gorssel wat ook nog een zwarte wouw opleverde, en naar Hardinxveld-Giessendam voor negen vale gieren maar liefst, en tenslotte, na bijna een week (!), eindelijk weer in mijn eigen Gagelpolder geweest. En nee, geen balkankwikstaart en geen vale gieren daar, zelfs geen zwarte wouw, maar wel zingende zwartkoppen en tuinfluiters en fluitenkruid dat kniehoog bloeit, een visdiefje jagend boven de sloot waar kikkers luid maar onzichtbaar kwaken. Ook nog een fraaie visarend laag over en dat doet toch nauwelijks onder voor zwarte wouw of vale gieren. Even leek hij aanstalten te maken te gaan staan bidden boven het plasje maar uiteindelijk trok hij toch gauw door naar noordoost. Intussen staan de meidoorns in volle bloei en vliegen al de eerste libellen. In het gras staan massaal de volmaakt radiair-symmetrische pluizenbollen van uitgebloeide paardenbloemen zilverachtig te glinsteren in het kleine beetje zonlicht dat ons vanochtend gegund is: hoe een bloem als-ie is uitgebloeid bijna nog mooier kan zijn dan wanneer hij bloeit! En in een boomsingel in de Ruigenhoekse polder, één gebiedje verderop, zong weer voor het eerst de spotvogel. Het is zo’n klein feestje waarvan je er in de lente zoveel hebt. De eerste tjiftjaf, de eerste fitis, de eerste zwaluw, de eerste koekoeken en gierzwaluwen en nu dan de eerste spotvogel: het is een tijd van feestjes, telkens weer.
En zo kun je nog wel even doorgaan. Het voorjaar heeft zich inmiddels volledig uitgestort, ook over de Gagelpolder, en het is elk jaar weer een wonder hoe dat elke plek omtovert tot een pastoraal paradijs waar de bijtjes zoemen en de vlinders fladderen en alle vogels het hoogste lied zingen. Een zee van lentegroen in vele tinten overspoelt het landschap, opgetuigd met guirlandes van gele, witte, paarse en blauwe bloemen.
Geniet ervan zolang het nog kan, want over een paar weken is het alweer zomer. En natuurlijk is ook de zomer fijn, maar het mist toch die prikkeling, die dynamiek, die overvloedigheid die de lente zo kenmerkt. Het groen verliest veel van zijn kleurenrijkdom, de vogels worden stiller, steeds meer bloemen raken uitgebloeid en steeds meer bermen en weilanden zijn plat gemaaid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten