Geen woorden

Een vliegtuig wordt uit de lucht geschoten met zowat 300 mensen aan boord, waaronder zowat 200 Nederlanders, het land is in rouw. En ik schrijf mijn blogjes over bruinkopgors en gedipte kuifkoekoek. Het is niet dat ik ongevoelig ben, dat ik minder geschokt ben dan de gemiddelde Nederlander, alleen: wat heb ik nog toe te voegen aan de massale uitingen van ontsteltenis en verontwaardiging en wat al niet die door dit land raast? Ik heb daar op zo'n moment geen woorden voor anders dan die al honderden keren zijn gebezigd. En intussen woedt een vreselijke oorlog in Gaza. Honderden doden inmiddels. En intussen vallen er nog twee vliegtuigen uit de lucht, het viel bijna niet op tussen al het andere, geen Nederlanders onder de slachtoffers immers maar bij elkaar toch ook een stuk of 150 doden. Ebola in Afrika: dat worden er wel duizend, of misschien nog wel veel meer. En dan is er ook nog die islamitische terroristenbende die trots filmpjes op internet zet van hoe ze in koelen bloede honderden mensen afslacht en afgehakte hoofden op hekken spietst.

Het is allemaal wel wat veel voor een normaal mens. Komkommertijd noemen we dat dan.

Vrijwel iedereen kent wel iemand die … werd er gezegd na de ramp in Oekraïne. Niet dus. Pas geruime tijd na het gebeuren sprak ik mensen die iemand kenden die iemand kenden die … Zo laveer ik tot nu toe veilig tussen de slachtoffers en nabestaanden door. Ik doe daar niet speciaal mijn best voor want dat kun je helemaal niet. Het overkomt wie het overkomt en we staan allemaal machteloos. Maar af en toe komt het noodlot toch ineens dichtbij. Vanmiddag belde ik, eindelijk, met een oud-collega en vogelvriend van me die een hersentumor heeft. Vooruitzichten: niet goed. Nog zes tot twaalf maanden, meen ik. Twee dochters, net als ik, in zijn geval 9 en 13 jaar oud. En dan zijn bruinkopgorzen en gedipte kuifkoekoeken even helemaal niets meer waard. Dan weet ik even helemaal niets te zeggen. En dan wil je ook even helemaal niets meer zeggen en niets meer schrijven (doe ik natuurlijk toch), omdat alles wat je zegt en alles wat je schrijft zo ongelooflijk onbeduidend en ontoereikend en zinloos is.

Dus laat ik het hier dan maar bij laten.

31 juli 2014